Γαλλία: Πιο απομονωμένος από ποτέ ο Μακρόν

«Καζάνι που βράζει» είναι η κατάσταση στη Γαλλία.

Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι μόνος, πολιορκημένος και αιχμάλωτος της ίδιας του της εξουσίας, σημειώνει σε ανάλυσή του το γαλλικό περιοδικό Le Point. Από την παραίτηση του πρωθυπουργού Σεμπαστιέν Λεκονρί, η προεδρία στη Γαλλία εμφανίζεται ως ένα σύστημα εξαντλημένο, που ταλαντεύεται ανάμεσα στην εμμονή και την άρνηση, ενώ η χώρα βυθίζεται σε ένα πρωτοφανές πολιτικό αδιέξοδο.

Εν τω μεταξύ, το δημόσιο χρέος διογκώνεται, οι θεσμοί τρίζουν και η Γαλλία — κάποτε έβδομη δύναμη του κόσμου — αντιμετωπίζεται πλέον από τους Ευρωπαίους εταίρους της ως μια άρρωστη χώρα.

Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, οι συνεργάτες του προέδρου δεν κατανοούν πλέον τις αποφάσεις του. Κάποιοι κάνουν λόγο για «τύφλωση», άλλοι για «πλήρη αποκοπή από την πραγματικότητα». Οι επικρίσεις φτάνουν μέχρι και στον στενό του κύκλο: «Μου θυμίζει έναν Αφρικανό δικτάτορα εθισμένο στην εξουσία», εξομολογείται ένας πρώην υπουργός. Ένας άλλος δηλώνει ότι δεν ξέρει πια πώς να τον υπερασπιστεί: «Νιώθω σαν να βρίσκομαι στην καρδιά ενός αντιδραστήρα που καταστρέφει τη χώρα».

Η ανάλυση του Le Point υπογραμμίζει τη διάλυση του προεδρικού στρατοπέδου, το οποίο αδυνατεί να ενωθεί γύρω από ένα κοινό σχέδιο. Οι 210 εναπομείναντες βουλευτές του κέντρου και της μετριοπαθούς δεξιάς «δεν έχουν τίποτα κοινό», πέρα από τον φόβο πρόωρων εκλογών και την επιθυμία να εμποδίσουν την άνοδο του Εθνικού Συναγερμού.
Πρόκειται για μια εκρηκτική κατάσταση, όπου οι συμμαχίες δημιουργούνται και διαλύονται με βάση πολιτικούς υπολογισμούς, χωρίς καμία προοπτική σταθερότητας.

Ακόμη και οι πρώην σύμμαχοι του προέδρου — ο Φρανσουά Μπαϊρού, ο Εντουάρ Φιλίπ και ο Γκαμπριέλ Ατάλ — του γυρίζουν την πλάτη. Άλλοι καταγγέλλουν την αλαζονεία του, άλλοι την αδιαλλαξία του. «Δεν ακούει πια κανέναν», συνοψίζει ένας στενός συνεργάτης του.

Ο μακρονισμός έχει φτάσει στο τέλος του κύκλου του. Γεννημένος από τη σύγχυση των ορίων ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά, πεθαίνει σήμερα από τη σύγχυση των ίδιων του των αξιών. Ο Εμανουέλ Μακρόν, που υποσχέθηκε να ξεπεράσει τα παραδοσιακά στρατόπεδα, διέλυσε τα κόμματα εξουσίας και εξαρτάται πλέον από τους Σοσιαλιστές και τους Ρεπουμπλικάνους για να κυβερνήσει.

«Αυτός που ήθελε να αναποδογυρίσει το τραπέζι, απλώς έσπασε τα πιάτα», δηλώνει ένας πρώην αξιωματούχος του Ελιζέ. Με την επιμονή του να ενσαρκώνει μόνος του τη Δημοκρατία, ο πρόεδρος βρίσκεται απομονωμένος στην κορυφή ενός εύθραυστου συστήματος, του οποίου είναι ταυτόχρονα ο δημιουργός και ο αιχμάλωτος.

Η άρνηση της παραίτησης

Παρά τις εκκλήσεις για ρεαλισμό, το Le Point τονίζει ότι ο Εμανουέλ Μακρόν δεν σκοπεύει να αποχωρήσει. Το περιβάλλον του το ξεκαθαρίζει: παραίτηση «ποτέ, ποτέ, ποτέ». Πιστεύει ότι μόνο εκείνος μπορεί να σώσει τη χώρα και φέρεται να προετοιμάζει ήδη την επιστροφή του το 2032, πεπεισμένος ότι η ευφυΐα και η ενέργειά του παραμένουν αξεπέραστες.

Αυτή η εμμονή, όμως, προκαλεί ανησυχία ακόμη και στους παλιούς του συμμάχους, που φοβούνται μια βαθιά και διαρκή δημοκρατική κρίση. «Έβαλε τον εαυτό του σε κίνδυνο και μαζί του και τη χώρα», συνοψίζει ένας πρώην υποστηρικτής του.

Πέρα από το προσωπικό πορτρέτο του προέδρου, το Le Point βλέπει το σύμπτωμα μιας βαθύτερης συστημικής κρίσης. Η Γαλλία, γράφει το περιοδικό, διανύει μια περίοδο «πλήρους σύγχυσης», όπου κανένας κανόνας, καμία λογική δεν φαίνεται να ισχύει πια. Οι θεσμοί αποδυναμώνονται, η πλειοψηφία καταρρέει και η εμπιστοσύνη των πολιτών εξαφανίζεται.

Αυτό το μεγάλο ξεχαρβάλωμα ξεπερνά τον ίδιο τον Μακρόν, αντικατοπτρίζει την εξάντληση ενός δημοκρατικού μοντέλου, φθαρμένου από τον κατακερματισμό, την κόπωση και την απαξίωση των πολιτικών ελίτ.